Za zasługi w rozwoju myśli, kultury i duchowości prawosławia oraz działalność na rzecz jednoczenia chrześcijan już po raz dwudziesty drugi  kapituła, na czele której stoi  redaktor naczelny „Przeglądu Prawosławnego”  Eugeniusz  Czykwin, przyznała Nagrody im. Księcia Konstantego Ostrogskiego. Laureatami tegorocznej edycji zostali prof. Krzysztof Leśniewski,  kierownik Katedry Teologii Prawosławnej w Instytucie Ekumenicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego im Jana Pawła II, chór Oktoich z Wrocławia, prowadzony przez o. protodiakona Grzegorza Cebulskiego i Wiktor Downar,  ikonograf z Białorusi, twórca monumentalnych malowideł także w  cerkwiach w Polsce i Czarnogórze.

Prof.  Krzysztof Leśniewski jest absolwentem KUL i podyplomowych studiów w Seminarium św. Włodzimierza w Crestwood koło Nowego Jorku, autorem dwóch książek –  „Ekumenizm w czasie. Prawosławna wizja jedności w ujęciu Georgesa  Florovsky’ego, Lublin 1995, „Nie potrzebują lekarza zdrowi… Hezychastyczna metoda uzdrawiania człowieka”, Lublin 2006, kilkudziesięciu artykułów, redaktorem wielu prac, z których przypomnieć warto niedawno wydane „Prawosławie. Światło ze Wschodu”,  Lublin 2009, tłumaczem  rozpraw  wybitnego teologa o. Johna Meyendorffa.  Jego działalność naukowa, wydawnicza, popularyzatorska  przybliża rzymskim katolikom duchowość  prawosławnego Wschodu,  pozwala zrozumieć różnice, a dzięki temu pełniej postrzegać chrześcijańską wspólnotę.

Dziesięcioosobowy męski chór Oktoich  w tym roku obchodzi jubileusz dwudziestolecia. W ciągu tych lat ukształtował się nie tylko jako  doskonały zespół muzyki cerkiewnej, śpiewający podczas nabożeństw i w salach koncertowych, ale i swoistego rodzaju instytucja, szerząca wiedzę o prawosławiu, jego kulturze i tradycjach. Uświetnia wiele uroczystości i imprez, zawsze przyjmowany entuzjastycznie ze względu na poziom repertuaru i wykonania. Początkowo chór  wrocławskiej  parafii św. św. Cyryla i Metodego,  od 1999 roku pozostający w strukturach prawosławnego ordynariatu Wojska Polskiego,  teraz już dobrze znany także poza granicami kraju, wciąż swoją pracę pojmuje w kategoriach misji, otwierając serca  zarówno  wytrawnych melomanów, śpiew oceniających w kategoriach sztuki, jak i zwykłych ludzi, różnych wyznań, który uświadamia istotę, piękno i głębię wiary.

Wiktor Downar mieszka w Mińsku, jest członkiem Związku Artystów Plastyków Białorusi. Pisze ikony, wykonuje polichromie, w tym dwóch cerkwi białostockich – Świętego Ducha i Zmartwychwstania Chrystusa, dwóch siemiatyckich – św.św. Piotra  i Pawła  i Zmartwychwstania, dwóch monasterskich w Czarnogórze, dwóch w Mińsku i okolicach, w Nalibokach, a niedługo rozpocznie prace w odrodzonym sławnym Monasterze Ławryszewskim na Białorusi. Cała jego twórczość, także mozaika, rzeźba, projektowanie wnętrz,  związana  jest z Cerkwią. Nie tylko wysoka klasa ich wykonania zasługuje na wyróżnienie. Artysta przywraca świątyniom  sztukę kanoniczną, zniszczoną lub zapomnianą, sięga do rodzimych źródeł, lokalnej tradycji. Własnym przykładem, ale także ucząc innych, choćby w ramach założonej przez siebie  grupy „Ikonique”,  odradza białoruską, opartą na bizantyńskich wzorach,  sztukę pisania ikon.