Fundacja

1938 Jak burzono Cerkwie

1938 Jak burzono Cerkwie

O burzeniu cerkwi na Lubelszczyźnie w 1939 roku większość Polaków nigdy nie słyszała, reagując zdumieniem. „Niemożliwe! U nas?”. A jednak to się wydarzyło. Nie pisała o tym zakneblowana, ówczesna prasa, do dziś milczą podręczniki. Po wojnie, po wysiedleniu stamtąd prawosławnych na wschód i na zachód, Lubelszczyznę postrzegano jako krainę odwiecznie polską.
Książka buduje wiedzę o tamtym czasie – o błędnej polityce wobec mniejszości narodowych i wyznaniowych, które łączenie stanowiły ponad jedną trzecią obywateli II Rzeczypospolitej. Burzenie cerkwi było wyjątkowo dramatycznym jej objawem. Działania te przyniosły szkodę wszystkim – zadały niezrozumiały ból prawosławnej społeczności, nadszarpnęły reputację państwa na arenie międzynarodowej i w przededniu wojny wyraźnie je osłabiły.
Na publikację składają się teksty historyków lub ich omówienia, wywiady, relacje świadków zbierane do końca dwudziestego wieku, dokumenty. Czynią one tę lekturę równie zajmującą jak przejmującą, ważną dla prawosławnych i rzymskich katolików.
Książka kończy się słowem mnicha o przebaczaniu, bo przebaczanie leży u podstaw całej ekonomii zbawienia.